Baharla Uyanan Türkiye: Toprağın, Gönlün ve Kültürün Dirilişi

Akdenizin İncisi, Kahramanmaraş'tan selam ediyorum, Başkonuş Yaylası, Ceyhan Nehrinden çam ormanlarından selam ediyorum, Ahirdağında endemik bitiklerin çiçekleri arasından selam ediyorum..

Yurdumuzun : Güzel İnsanları
Kış çekilirken dağların zirvesinden, bir sessizlik çöker toprağa; ardından usulca bir kıpırtı başlar. İlk önce toprağın altında bir niyet tutar tohum, sonra göğe uzanır bir dua gibi. İşte o andan itibaren, bahar başlar Anadolu’da. Ve Türkiye, bir masal gibi yeniden doğar.

Bahar, bu topraklarda yalnızca doğanın uyanışı değil, insanın da içten içe filizlenmesidir. Güneşin ilk sıcak elleri toprağa değdiğinde, ovalar gülümser. Yağmur, bereketini serperken yaylalara, dağlar rengârenk bir halıya bürünür. Her çiçek, Anadolu’nun bin yıllık hikâyesinden bir harf gibidir; her kuş ötüşü, göğe yazılmış bir türkü.

Karadeniz'in Yeşil Cümbüşü
Karadeniz'de, sislerin ardında saklanan yaylalar birer mucizedir. Ayder, Pokut, Elevit… Her biri bulutlara daha yakın, hayallere daha uzak olmayan bir cennettir. Yaylalarda açan mor sümbüller, sarı kantaronlar, papatyalar; doğanın kalbinin attığını gösterir. Burada bahar, kemençenin ezgisiyle, horonun ritmiyle birlikte yürür. Bir yandan tulumun sesi yankılanırken vadilerde, diğer yandan yaşlı bir kadın fındık dallarına dua eder; "Bereketli geçsin yıl" der sessizce, rüzgâra emanet.

Ege'nin Işıltılı Uyanışı
Ege’de zeytin ağaçları yeni yapraklar salar göğe doğru. Toprak, lavanta kokar, kekik ve adaçayı sarar yamaçları. Bahar burada şiir olur. Foça'nın serin sabahları, Akyaka'nın sakin koyları, Tire'nin pazarında açan rengârenk çiçekler... Her şey kendi sessiz müziğiyle fısıldar: “Yaşamak ne güzel şey, baharda Türkiye’de.”

Ege'nin baharı, yalnızca doğada değil, ruhun derinliklerinde hissedilir. Yörük obalarının dağlara kurduğu çadırlar, baharın ilk göçüdür. Gönül göç eder kışın yorgunluğundan, yaza hazırlanır. Bir delikanlı bağlamasını alır eline, efe gibi çalar; dağlar çınlar.

İç Anadolu’da Baharın Sessiz Direnişi
Bozkır da bahar görünce sevinir. Sıradan görünür çoğu zaman ama dikkatli bakınca o da açar renklerini cömertçe. Konya ovasında gelincikler bir halı gibi serilir toprağa, Eskişehir’in kırsalında leylaklar titrek bir rüyayı andırır. Ankara'nın kıraç yamaçlarında bile umutla başını uzatan her ot, baharın zaferidir.

Burada bahar, bir inat gibidir. Sessiz ama kararlı. Tıpkı Türküler gibi… “Allı turnam bizim ele varırsan…” der bir ozan, turnalarla yola çıkar gönlünü uzaklara.

Doğu Anadolu’da Yükseklerin Baharı
Bahar, Doğu’da biraz geç gelir ama geldi mi coşar. Munzur Dağları'nın eteklerinde kar sularından beslenen derecikler çağlar, Hakkâri’nin yükseklerinde kardelenler karla savaşır. Bingöl yaylaları, renklerin en güzel halini taşır gökyüzüne.

Bahar burada kutsaldır. Çünkü her çiçek, zor geçen kışa karşı kazanılmış bir zaferdir. Yüzyılların içinden gelen destanlara karışır bu bahar. Dengbêjler anlatır; “Bir varmış, bir bahar varmış...”

Akdeniz ve Güneydoğu’da Güneşle Gelen Canlanış
Akdeniz’in portakal bahçeleri tomurcuklanır. Narenciye kokusu sokaklara karışır. Kahramanmaraş’ın Andırın yaylaları serin bir meltemle uyanır; Anamur’da çilek kokusu, baharın habercisidir.

Güneydoğu’da bahar, Mezopotamya’nın bereketiyle buluşur. Hasankeyf’in taşlarına yeni otlar tutunur, Diyarbakır surlarının gölgesinde çocuklar uçurtma uçurur. Nevruz ateşi yakılır meydanlarda, geçmişin ve geleceğin eli birbirine değer o kıvılcımlarda.

Türkiye: Baharın En Güzel Hâli
Baharda Türkiye, bir şiirdir. Her dizesi bir dağ, bir nehir, bir vadi... Her kelimesi bir şehir, bir köy, bir yayla… Baharda Türkiye, sadece doğayla değil, kültürüyle, müziğiyle, insanıyla konuşur. Ve bu konuşma, yüzyılların birikiminden süzülen bir ezgi gibidir.

Çünkü bu topraklarda bahar, yalnızca bir mevsim değil; yeniden başlama, yeniden umut etme zamanıdır. Ve Türkiye, baharda bir kez daha kendini anlatır bize. Renkleriyle, sesleriyle, dualarıyla…

Bugün 21 Mayıs 2025 herkese selam ediyorum