Bayram Sevinci

    Ramazan Bayramına 10 gün veya 15 gün kala , evde hamur yoğurulur, fırında çörek yapılır, komşulara nüfusu sayısı kadar dağıtılırdı..

    Sevgili okurlarım söze şöyle gireyim: kimi dereyağılı , kimi Zeytin yağılı , kimi margarinli çörek yapmak için hamur evde yoğrulurdu..

    İçine çökelik, peynir koyan da olurdu..

    Fırıncı sadece pişirim yapar: çörek açma işi komşuların imece ile bir birine yardımı ile çörek sahipleri tarafından yapılır..

    Pişen çörek zembillere dolarak eve getirilirdi..

    Çocuklara görev burada düşerdi..

    Anam : Allah rahmet eylesin, “ Şu beş çöreği Karcılara ver, 7 çöreği telefonculara ver, 3 çöreği Gazyağcılara ver, 10 çöreği Elif ablana ver, 7 çöreği Ahmet usta gile götür, 10 çöreği maçalara götür, 4 çöreği kömeçler ver ! diyerek tüm komşuların ismini sayarak tabakta elimize çörek verirdi , bizde koşarak gider veri geri gelirdik..

    Bu bir zevkti, Ramazan bayramı sevinci idi..

    Çörek dağıtmak güzel bir zevkti..

    Tüm yemeklerimiz güzel ama, özel bir yemek yapınca yan komşuya, alt komşuya birer tabak verelim diyoruz , bizim çocuklar götürmüyor..

     Ya hanım , ya ben götürüyorum, iş görev bize düşüyor..

     Bakıyorum: çocuklarda bayram sevinci yok..

     Ailelerde bayram sevinci yok..

     Dedi kodu, hasetlik bir birini çekememezlik.. başını almış gitmiş..

     Böyle bir Ramazan bayramını geride bıraktık..

     Bayram namazı sonrası camii de uzun süre bayramlaşma olur, namaz biter bir iki saat bayram sohbetleri, bayramlaşma devam ederdi..

     Bu Ramazan Bayramı namazı biter bitmez, cemaat camiye ve bir birine selam bile vermeden evinin yolunu tuttu..

     Geçmiş yıllarda: yöneticimiz bir paket şeker alır, apartmanın toplantı odasında önce 24 daire sakını bayramlaşır , sonra herkes evine giderdi.. bu bugün, komşu komşuya selam vermiyor..

     Korona Virüs bahanesi oldu..

     Komşuluk, akrabalık ilişkileri sıfıra çıktı..

     Eski bayramları tekrar gelir mi ?

     Ben sanmıyorum, o günler geri gelmesi mümkün görülmüyor.. o günleri yaşayan kuşak bizler bir bir şeyhadile giderken, gençler o günleri görmediler ki yaşasınlar..

     Bayram’ın adı tatil oldu..

     Bayramın adı , deniz oldu, kaplıca oldu, yazlık ve yayla gezisi oldu..

     Bayram , bayram olmaktan çıktı..

     Herkesin cep telefonu var, bayram onun içine girdi.. kime gittiği belli olmayan bir mesajlar bayramı kutlamakla geçiyor günler..

     Sözün özü : Ramazan Bayramından bir şey alamadım.. Bayram beni tanımadı, ben de Bayramı tanıyamadım.. yanımdan geçip gitti.. o bana aşık gibi baktı bende arkasından el salladım nede olsa 62 yıllık sevgilimdi..

     Hayırlı günler